Η πυρκαγιά, η χελώνα και η βρύση που στάζει

Στη φωτό, ο Πολωνός υδραυλικός
Μήπως το πρόβλημα είναι ότι είμαστε πιά ανίκανοι να φροντίσουμε τον ίδιο μας τον ευατό;

Είμαι στο χωριό -όπως κάθε Σαββατοκύριακο- αλλά για πρώη φορά, τα δέντρα γύρω μου παύουν να είναι μιά τεράστια πράσινη αγκαλιά που με ηρεμεί.. Η τηλεόραση από χθες το απόγευμα παίζει συνεχώς, μεταδίδοντας τις εξέλιξεις από τα διάφορα μέτωπα πυρκαγιάς και μόνον ένας αφελής μπορεί να πιστεύει ότι πρόκειται για απλές συμπτώσεις και όχι για οργανωμένα σχέδια εμπρηστών / οικοπεδοφάγων που εκμεταλλευόμενοι τις καιρικές συνθήκες και τη προεκλογική περίοδο καίνε τα πάντα.

Εν τω μεταξύ, ο έρμος ο δημόσιος τομέας προσπαθεί εναγωνίως και με σπασμωδικές κινήσεις να συντονιστεί . Δυστυχώς όχι με ιδιαίτερη επιτυχία μέχρι στιγμής, γιατι απλούστατα η αποτελεσματικότητά του επαφίεται στον πατριωτισμό, στο φιλότιμο και την αυτοθυσία λιγοστών ανθρώπων που προσπαθούν να σώσουν τους συνανθρώπους τους, το φυσικό περιβάλλον, τις περιουσίες. Οι υπόλοιποι συνάδελφοί τους, στη καλύτερη περίπτωση απλώς "διεκπεραιώνουν καταστάσεις" με ταχύτητα κουτσής χελώνας και εφυία λωβοτομημένης κότας.

Οι υπόλοιποι εξ ημών, συμπάσχουμε βεβαίως εκ του μακρόθεν, γκρινιάζουμε, διαμαρτυρόμαστε για την ανικανότητά "τους" (προσέξτε αυτο το "τους" ), κάποιοι ..απειλούν με διαδηλώσεις διαμαρτυρίας . Βέβαια δεν πέρασε και πολύς καιρός από τη "πρωτοφανή για τον αυθορμητισμό της επιτυχημένη εκδήλωση στο Σύνταγμα", στην οποία πρωτοστάτησαν πολλοί bloggers... Γιατί άραγε -σαν να μην άλλαξε τίποτα- ξαναζούμε όχι απλά τα ίδια αλλά πολύ χειρότερα ;;;

Μήπως ήρθε ο καιρός να αντιληφθούμε το λάθος μας και να αλλάξουμε το τρόπο που σκετόμαστε και ενεργούμε;; Μήπως το πρόβλημα είναι ότι έχουμε κατ΄ουσίαν εκχωρήσει έναντι αμοιβής σε τρίτους όλη μας τη ζωή; Φαγητό, νερό, στέγη, διασκέδαση, επικοινωνία,σχέσεις, τα πάντα πλέον μπορούμε να τα προμηθευτούμε από τρίτους, όντας ανίκανοι να φροντίσουμε μόνοι μας τον εαυτό μας. Έτσι φτάσαμε στο έσχατο σημείο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης να έχει αμβλυνθεί σε τέτοιο βαθμό, που η προστασία του δάσους αλλά και του σπιτιού μας, η η ίδια μας η επιβίωση από πυρκαγιά (ή πλημμύρες, σε λίγο..) να εξαρτώνται αποκλειστικά από τον σωστό συντονισμό των αρμόδιων δυνάμεων! Δεν διαθέτουμε πλέον ούτε καν ούτε την ικανότητα της προαναφερόμενης κότας να απομακρυνθούμε όταν "έρθει το κακό" πρς τη σωστή κατεύθυνση ( έστω και με ταχύτητα της κουτσής χελώνας). Και όταν ολοκληρωθεί η καταστροφή απλώς κουνάμε ευχαριστημένοι την ουρά μας, όταν λάβουμε μια κάποια αποζημίωση από τους Αρμοδίους ή ακόμα καλύτερα διεκδικώντας και λίγο ..οικοπεδάκι από το Δάσος που κάηκε..Όπου μετά θα κτίσουμε το εξοχικό μας, το οποίο με τη σειρά του θα καεί από τρίτους που θέλουν και αυτοί το οικοπεδάκι και το εξοχικούλι τους..

Μήπως ήρθε λοιπόν ο καιρός για να αυτο-οργανωθούμε;

• Να πλαισιώσουμε τις ομάδες των εθελοντών δασοπυροσβεστών;

• Να κόψουμε λίγο χρόνο από τη τηλεόραση και να κάνουμε 2-3 ώρες σκοπιές φυλλάσσοντας τα γειτονικά δάση από τους εμπρηστές;


• Να βάλουμε στις διακοπές μας και λίγες ώρες κοινωνικής προσφοράς στα κοντινά χωριά που κάποιοι συνάνθρωποί μας χρειάζονται τις γνώσεις μας και τη βοήθειά μας;

Μήπως -έστω- ήρθε ο καιρός να μάθουμε να διορθώνουμε μόνοι μας τη βρύση που στάζει;