Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

Εξουσία & σοβαροφάνεια είναι σιαμαία;

Ο κύριος Κ, δε ήταν πάντα κύριος.
Ή τουλάχιστον δεν ήξερε πως ήταν. Το ανακάλυψε μια ωραία πρωία -συννεφιασμένη πρωία για να είμαστε ακριβείς- όταν κουστουμαρισμένος, φρεσκολουσμένος και εμφανώς τρακαρισμένος, εισήλθε στο πρώτο δεξιά γραφείο του Α' ορόφου όπου στη πόρτα η ταμπέλα ήταν σαφής: ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ. Κοίταξε αμήχανε τριγύρω και όλα του φάνηκαν όμορφα, ευρύχωρα, επίσημα. Θα έπρεπε να αρχίσει σιγά-σιγά να τα συνηθίζει: ήταν ο Διευθυντής. Για την ακρίβεια, ο Κύριος Διευθυντής..


Αρνήθηκε ευγενικά τη προσφορά να του φτιάξουν καφέ. Μετά από λίγο χαιρέτησε με απλότητα και φιλικά έναν-έναν τους υφισταμένους. Την άλλη μέρα τους έβγαλε και Λόγο: «..διότι η Πολιτεία πρέπει να υπηρετεί τον πολίτη.. που πρέπει να τον βλέπουμε ως πελάτη.. που ως γνωστόν έχει πάντα δίκιο..». Την παράλλη βδομάδα άρχισε να ντύνεται πιο σπορ, με τζιν και τα λοιπά και είδε πως οι άλλοι άρχισαν να είναι πιο χαλαροί, όπως και εκείνος λιγότερο αγχωμένος με τα νέα καθήκοντα. Ωραία, αυτό ήταν!

Ή μήπως όχι; Το αναρωτήθηκε για πρώτη φορά, όταν είδε πως μια δουλειά που έπρεπε να έχει γίνει άμεσα, εκκρεμούσε αδικαιολόγητα.. Την επομένη, πιο ψυλλιασμένος συνειδητοποίησε πως ο καθένας ερχόταν και αποχωρούσε από την υπηρεσία κατά το δοκούν, τα γέλια και τα χάχανα δεν σταματούσαν επί τη εμφανίσει του, κάποιος μάλιστα τον απεκάλεσε «φίλε μου» χτυπώντας τον συγκαταβατικά στη πλάτη..
Έμεινε όλο το βράδυ ξάγρυπνος, αναθεματίζοντας τις δημοκρατικές του ευαισθησίες και τους χωριάτες που άμα τους δώσεις θάρρος σου ανεβαίνουν στο κρεβάτι.

Σήμερα, φοράει το τζίν αλλά αρκετά συχνά και το κουστούμι. Τώρα πιά δεν αστειεύεται παρά μόνο προγραμματισμένα. Πλέον, αρκείται σε επαγγελματικές συζητήσεις, που σπάνια διαθίζονται από δευτερόλεπτα χαλαρής κουβέντας. Μόλις χτες, έκανε τη χάρη και δέχτηκε με φυσικότητα τη πρόταση να του φτιάξει μια νεοφερμένη τον καφέ.
Σήμερα, ο κύριος Κ είναι και πάλι Κύριος. Και δή, Διευθυντής.
......
Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή ένα σχόλιο του φίλου Afrolex στο πόστ για τον Μπορίς Βιάν. Είναι επίσης επίκαιρο, λόγω του Γρηγόρη Ψαριανού, βουλευτού πλέον του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που μάλλον θα αντιμετωπίσει τις επόμενες μέρες παρόμοια διλήμματα..

2 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Διαφωτιστικό, πράγματι. Με διάθεση για σκέψη. Είμαστε ή γινόμαστε; Ή απλώς, μέσα στο χορό πρέπει να χορέψουμε αντίστοιχα;

Δημήτρης Πρωτούλης είπε...

Υπάρχει μια απάντηση; Μήπως είμαστε ότι πάθαμε;