Είχα χρόνια να συγκινηθώ από μιά πολιτική ομιλία. Όμως παρότι η λογική μου υπενθύμιζε "να κρατώ μικρό καλάθι", ακούγοντάς τον και κυρίως βλέποντας ιστορικά στελέχη (όπως αιδεσιμώτατος Τζέσι Τζάκσον) και βέβαια τους απλούς πολίτες να συμμετέχουν δακρυσμένοι σε αυτή την ιστορική στιγμή, αφέθηκα να πιστέψω και πάλι: Yes, we can. Ναι, μπορούμε. Να πιστέψουμε, να ελπίσουμε, να προσπαθήσουμε να κάνουμε τη ζωή μας και το κόσμο καλύτερο.
Κρατάω από την εκπληκτική καμπάνια και τη πολιτική νίκη των Δημοκρατικών τα εξής:
- Την επανεμφάνιση της πολιτικής: Οι Αμερικανοί πολίτες δεν τσίμπησαν στα παραπολιτικά και στους ψιθύρους. Αντιθέτως ξαναπίστεψαν στη Πολιτική, νοιώσανε το διαφορετικό
- Την μαζική και ενεργή συμμετοχή των πολιτών: Ακριβώς επειδή πίστεψαν στον Ομπάμα, έκαναν την εκλογική του καμπάνια δικό τους αγώνα .
- Τη συστηματική χρήση του Internet, κυρίως μέσα από τη διαδικτυακή κοινότητα http://my.barackobama.com/
Ας εμπνευστούμε. Όχι μιμούμενοι τον Ομπάμα ή τους Αμερικάνους αλλά εφευρίσκοντας τη δική μας Ελληνική πολιτική και διαφορετικότητα, που θα μας βγάλει από το σημερινό τέλμα.
Και για να συνειδητοποιήσουμε το τι σημαίνει εκλογή Αφροαμερικανού Προέδρου (από Κενυάτη πατέρα και λευκή μητέρα) με σύζυγο που είναι δισέγγονη μαύρων δούλων, ας φανταστούμε ποιό θα ήταν το ανάλογο φαινόμενο στην Ελλάδα: να εκλεγόταν Πρωθυπουργός ένας μετανάστης πού έχει Αλβανό πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, ενώ η σύζυγός του να ήταν δισέγγονο Φιλιπινέζα υπηρέτριας..
2 σχόλια:
Μου συνέβη κι εμένα να συγκινηθώ και να δακρύσω. Πρώτη φορά στη ζωή μου από λόγια πολιτικού. Αλλά πιο πολύ από το γεγονός πως μπόρεσε. Μετά από αυτό, υπάρχει ελπίδα. Σίγουρα όχι για τη δική μου γενιά ως πρώτη γενιά μεταναστών από την Αλβανία. Τουλάχιστον όμως για τις κόρες μου και τα χιλιάδες αλλά παιδιά μεταναστών, που σήμερα που μιλάμε, αν κι έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, είναι ακόμα ξένα!!! Κι όμως, υπάρχει ελπίδα!
Συμφωνώ.
Δημοσίευση σχολίου