Μου κάνει τρομερή εντύπωση, μια κοινή συμπεριφορά στους περισσότερους
φίλους & γνωστούς (ιδίως εδώ στο Internet), όταν θίγουν θέματα πολιτικής: Ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων
1) βγάζουν συνήθως ένα οπαδισμό & φανατισμό, που δεν συνάδει ούτε με το
μορφωτικό τους επίπεδο ούτε με το στυλ τους 2) Η μπάλλα χάνεται κυριολεκτικά όταν
πρόκειται για άτομα με ενεργή ανάμιξη στη πολιτική (κομματικά στελέχη, υποψήφιοι)
3) Συνήθως 9 στις 10 φορές, ασχολούνται με θέματα παραπολτικά ή θεωρητικά ή στενά
κομματικά, αφήνοντας απέξω τα καυτά θέματα της καθημερινότητας 4) Είναι απόλυτα
πεπεισμένοι, ότι αρκεί να ψηφιστεί το κόμμα τους & μετά ως δια μαγείας όλα θα
βρούν το δρόμο τους. Σκέφτομαι, πως αν είχαν αφιερώσει αλλού τον (μισό από τον) χρόνο
& την ενέργεια που καταναλώνουν σε μικρο-κομματικές αντιπαλότητες, μαζώξεις,
ίντριγκες, πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα!
Εγώ πάλι φίλε Δημητράκι, γνωρίζω άτομα που το παίζουν σε διπλό ταμπλό. Αυτοί είναι ακόμα χειρότεροι. Τουλάχιστον αυτοί που περιγράφεις έχουν το γνώθι σαυτόν.
ΑπάντησηΔιαγραφή