Δανδής, είρων και ελιτιστής

Ωραία είναι που ήρθε επιτέλους το Φθινόπωρο. Καιρός να ξεπλυθούμε λιγάκι , από τις αμαρτίες του καλοκαιριού αλλά και τις πολιτικολογίες των ημερών.
Ψάχνω κάτι να ξεφύγω να «ξεπλυθώ» και εγώ. Σκαλίζω απεγνωσμένα τη βιβλιοθήκη μου και να αυτό που πρέπει: Μπορίς Βιάν ! Ωραία λέω και ύστερα βάζω το ονοματάκι του στο Google. Επιλέγω από τα αποτελέσματα και χρησιμοποιώ ένα απόσπασμα από τα ΝΕΑ:

O Μπορίς Βιάν βούτηξε παντού και με όλους τους τρόπους προσπαθώντας να συνθέσει την εποχή του και να την κατοικήσει. Έγραψε ερωτικές ιστορίες, τολμηρές, ανήθικες, βρώμικες, σοκαριστικές, αντιρατσιστικές, υπερ-ρεαλιστικές, φανταστικές, ακόμα και... αμερικανικές (και μάλιστα χωρίς να διασχίσει ούτε μια φορά τον Ατλαντικό) σε μια εποχή όπου πολλές φορές η πρόκληση, από μόνη της, συνιστούσε αντικομφορμισμό.
Υποστήριξε με πάθος τους επινοημένους εαυτούς του, ιδιαίτερα τον Βέρνον Σάλιβαν, ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραψε τα πασίγνωστα πλέον και πολυμεταφρασμένα αστυνομικοερωτικά του μυθιστορήματα:

• «Vercoquin et le plankton» («Ο σκουληκοσκανδαλιάρης και το πλαγκτόν»)


• «L' ecume des jours» (Ο Αφρός των ημερών»)


• «L'Automne a Pekin» («Φθινόπωρο στο Πεκίνο»)


• «J' rai cracher sur vos tombes» («Θα φτύσω στους τάφους σας»)


• «Les morts ont tous la meme peau» («Τα πτώματα έχουν όλα το ίδιο χρώμα» )

Το να ξαναδιαβάσει κανείς σήμερα τον Μπορίς Βιάν είναι μια απόλαυση, αλλά κι ένα μάθημα πάνω στη τζαζ, τα στυλ, την εξέλιξη αυτής της μουσικής που υπήρξε πάντα το ασίγαστο πάθος του.

Μπορίς Βιάν: δανδής, είρων και ελιτιστής ..Καμία αντίρρηση;

Το απόσπασμα είναι από τα ΝΕΑ