Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

To Ντιβιντί, το Βήμα και ο Λένιν

Καλέ μου Γουτεμβέργιε, ιδρυτή της τυπογραφίας.
Αγαπητή Χριστίνα, βασίλισσα της Σουηδίας που εν έτει 1645 ίδρυσες τη πρώτη εφημερίδα στο κόσμο (*)
Αξιοσέβαστε Πάνο Σόμπολε (**)

Με τη παρούσα αυτο-εξευτελιστική μου επιστολή, δηλώνω ευθαρσώς την ενοχή μου. Ναι, είμαι ένοχος. Αμάρτησα για το ντιβιντί μου. Για την ακρίβεια για το ντιβιντί που κυοφορούσε στη χοντρή κοιλιά του το Βήμα της παρελθούσης Κυριακής. Το λέγανε Good Bye Lenin κι΄ ήταν στα κοκκινόμαυρα. Θυμήθηκα τις διθυραμβικές κριτικές που συνόδευαν την πρεμιέρα της και κάτι σκίστηκε μέσα μου. Άφησα να μου γλιστρήσει μέσα από τα ιδρωμένα (από το καλοριφέρ) χέρια μου η Καθημερινή, τράβηξα με χίλια βάσανα το βλέμμα από την Ελευθεροτυπία και με τρεμάμενα (από το πάρκινσον) χέρια αγόρασα το Βήμα.

Να σας υπενθυμίσω εδώ κύριοι ένορκοι- κύριοι δικασταί, ότι η φυλή των διανοουμένων είναι παλαιόθεν τριχοτομημένη: ο αφρός είναι ερωτευμένος με τη Καθημερινή, η οποία ως γνωστόν έχει μιαν αριστοκρατικότητα, μιαν κλάσιν. Τελευταίως δε, οικολογίζει δεόντως αποκτώντας μια φρεσκάδα και νεότητα, εις βάρος της Ελευθεροτυπίας. Της εφημερίδας των αριστεριζόντων διανοουμένων, που ναι μεν εσυμβiβάσθημεν αλλά ακόμα το πάμε το γράμμα, αν με εννοείς, και που από τότε που έδιωξε τον Σεραφείμ Φυντανίδη τσουλάει προς τα κάτω και σταματημό δεν έχει. Τέλος, είναι η κατηγορία των εραστών του Βήματος. Των (μικρο)αστών αλλά με μια-δυό ευαισθησίες και μυριάδες ενοχές. Που είναι του συστήματος, αλλά εντάξει δεν είμεθα και ακραίοι βρε αδερφέ. Οπότε καταλαβαίνετε τι παθαίνω, κάθε που τη ξεφυλλίζω. Αυτή τη φορά έκατσα και ξεφύλλισα το ένθετο ΒΗΜagazino. Θεέ και Κύριε! Όλα τουρλού – τουρλού: η αναταραχή στο Κοσσυφοπέδιο παρέα με « 4 Σεφ που άλλαξαν τη κουζίνα μας», «Γυναίκες στο Στόχαστρο» αγκαζέ με τα τελευταία κουτσομπολιά της καλής κοινωνίας, αφιέρωμα στη «Φασολάδα της Κονσέρβας», εμπνευσμένα άρθρα του στυλ «Γιατί κλείνει η φωνή μας;», αφιέρωμα στους Street Artists αλλά και Ωροσκόπιο με ειδική αναφορά «Τι προβλέπουν τα άστρα για τον Αλέη Τσίπρα» !! Κάποιος έχασε το βήμα του και δεν ξέρει που πάει και που βρίσκεται your Honer.

( * ) Ποστ οχ Ινρικες Τιντνινγκαρ (κατά λέξη ''Δελτία εθνικής ενημέρωσης'')
Η παλαιότερη εφημερίδα του κόσμου, η σουηδική Post och Inrikes Tidningar (PoIT) (κατά λέξη ''Δελτία εθνικής ενημέρωσης'') έπαψε να τυπώνεται στα τέλη Δεκεμβρίου 2006 και οι πιστοί της αναγνώστες στο εξής διαβάζουν την ηλεκτρονική της έκδοση.

(* * ) No further comments required

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και που να δείτε φίλε μου τη Ρουμάνικη που παίζεται τούτες τις μέρες (4 μήνες, 3 βδομάδες και 2 μέρες)και δέχεται διθύραμβους... Όλοι νομίζουν ότι ο σκηνοθέτης έκανε ένα αριστούργημα, τι θρίλερ την είπαν, τι μεγάλο δράμα, ενώ ο άνθρωπος απλά αναπαράστησε πολύ πιστά, τη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ των τελευταίων τσαουσεσκικών ημερών! Αυτών, μιας εποχής που έφυγε για πάντα, τόσο που να θεωρώ ότι είμασταν τυχεροί που τα ζήσαμε (και μάλιστα έτσι όπως τα ζήσαμε, άγουρα νειάτα σε χοντρόπετση realitate)...

Θα σας τη στείλω όταν βγει σε DVD!

Pina atunci,

Sa traiti domnule, la multi ani, multa sanatatea si fericire la dumneavoastra si pe toata familia dv., din partea mea si a noastra, a Athineilor!

Δημήτρης Πρωτούλης είπε...

Αγαπητέ φίλε, ίδια συναισθήματα και σκέψεις προκάλεσε και σε εμάς η εν λόγω Ρουμάνικη ταινία, την οποία και είδα παρέα με την http://www.peachesincellar.blogspot.com/

Και βέβαια συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιό σου.

Δημήτρης Πρωτούλης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ellinida είπε...

Αγοράζω πλέον εφημερίδες μόνο όταν έχουν ωραίο ντιβιντί. Επειδή αλλιώς έχω στην γκλάβα μου την δημοσιογραφία. Σκέτη απογοήτευση.
Καλή χρονιά.

Δημήτρης Πρωτούλης είπε...

Καλή Χρονιά και σε σένα!