Εμείς, οι «απλώς ενοχλημένοι», τι κάνουμε;

Το αυθόρμητο ξέσπασμα των πιτσιρικάδων και των νέων αναμιγνύεται με την έλλογη βία των αριστεριστών, αλλά και το πλιάτσικο των νέο-περιθωριοποιημένων στρωμάτων.
Αμήχανο το πολιτικό σύστημα μοιάζει να βρίσκεται υπό κατάρρευση, παρακολουθώντας παθητικά τα γεγονότα, τα οποία και το ξεπερνούν.

Αν ο παράλογος φόνος του 15χρονου ήταν η αφορμή, η αιτία προϋπήρχε και δεν ήταν άλλη από τον εκρηκτικό συνδυασμό ένδειας- ανεργίας- ανασφάλειας από τη μια και μακροχρόνιας σήψης-διαφθοράς-προκλητικής διαβίωσης από την άλλη.

Το σύστημα από αντίδραση, στρέφεται με δριμύτητα ενάντια στον «Σύριζα» και τους συμμάχους του ενώ αν είχε περισσότερη διορατικότητα θα έπρεπε μάλλον να τον ευγνωμονεί. Γιατί ο χώρος αυτός, όντως το πιο «ψυλλιασμένος», είναι και ο τελευταίος «νομιμόφρων» δίαυλος επαφής με τους εξεγερμένους. Αν κάποια στιγμή νοιώσουν ότι δεν τους εκφράζει επαρκώς, η αμέσως επόμενη πιθανή διέξοδος του δυναμισμού τους θα είναι η τυφλή βία, που δεν θα περιορίζεται σε σπασμένες βιτρίνες αλλά θα στρέφεται κατευθείαν σε ανθρώπινους στόχους. Οι Δυτικοί «Ταλιμπάν» δεν θα έχουν ίσως πολλές ομοιότητες με τους μουσουλμάνους, πολύ φοβάμαι όμως πως δεν θα υπολείπονται σε τίποτα σε φανατισμό και κυρίως σε καταστροφικά αποτελέσματα. Τότε, τα επεισόδια των τελευταίων ημερών θα μοιάζουν αστεία και οι παλικαράδες της «17Νοέμβρη» ερασιτέχνες του κερατά..

Αν όμως οι «απέξω» νοιώθουν –και όχι άδικα- πως δεν υπάρχει ορατή διέξοδος, εμείς οι «απομέσα» τι κάνουμε; Θα σταυρώσουμε και εμείς τα χέρια παρακολουθώντας «απλώς ενοχλημένοι» αυτό τον ξεπεσμό της χώρας; Θα παρακαλούμε το καλό Θεούλη μπας και μας ξεφυτρώσει από το πουθενά, ο Έλλην Ομπάμα για να μας σώσει; Η μήπως θα έπρπε να πάρουμε πρωτοβουλίες για να διευκολύνουμε το καινούργιο να αναδειχθεί;