Επανερχόμενος στο ερώτημα της προηγούμενης ανάρτησης, εμείς οι «απομέσα» τι μπορούμε να κάνουμε; Κατ΄αρχήν να προσπαθήσουμε να βρούμε τις αιτίες.
Όσο στη κοινωνία επικρατεί ως κυρίαρχο πρότυπο ζωής το διαρκές κυνήγι πλούτου και εξουσίας, όσο η αδιάκοπη συσσώρευση εμπορευμάτων και αξιωμάτων είναι αυτοσκοπός, τόσο είναι πρακτικά αδύνατη οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή. Το αδιέξοδο του κυρίαρχου προτύπου έγκειται στο γεγονός ότι -σε συνδυασμό με το φαινόμενο του υπερπληθυσμού- δεν επαρκούν οι φυσικοί πόροι ώστε να το καθιστούν πραγματοποιήσιμο για όλους. Άρα εκ των πραγμάτων γίνεται εφικτό παρά μόνο για ένα ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού, με το υπόλοιπο είτε να τα κουτσοβολεύει είτε να λιμοκτονεί.
Αυτό το πρότυπο καθορίζει τη καθημερινότητά μας ή καλύτερα τον τρόπο ζωής των 3 + 1 τάξεων που διαχρονικά υπάρχουν σε όλα τα κοινωνικά συστήματα, παρά τις όποιες –επιφανειακές- διαφορές τους:
Η Ελίτ, οι Μικρο-Μεσαίοι, η Μάζα και οι Περιθωριακοί. Στα δικά μας :
- Στη σύγχρονη Ελλάδα, με την κλασσική Αστική Τάξη να μειοψηφεί, η Ελίτ αποτελείται κυρίως από τα παρασιτικά στρώματα (νεόπλουτοι μεσάζοντες, κομπιναδόροι, πολιτικάντηδες, μιζαδόροι ). Αντρώθηκαν τη δεκαετία του ’80: κρατικά προγράμματα, λαθρεμπόριο, προστασία, μίζες. Τη τελευταία δεκαετία πιο σοφιστικέ: περίεργα ΜΜΕ, απάτες στο Χρηματιστήριο, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, εκβιασμοί.
- Η Μικρομεσαία Τάξη γιγαντώθηκε μεταπολιτευτικά χάρις στο ροκάνισμα των επιδοτήσεων της ΕΟΚ, τις αθρόες προσλήψεις στο Δημόσιο και την εξάντληση των αποθεματικών των Ταμείων. Γέμισε η χώρα δημόσιους υπαλλήλους, βιοτεχνίες της συμφοράς, εμπόρους κάθε είδους. Το πάρτυ συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 2000. Απλώς, τα βιντεάδικα έγιναν καταστήματα κινητής και τα τυροπιτάδικα Γρηγόρηδες. Ας είν΄καλά τα «δανεικά κι’ αγύριστα» των πιστωτικών καρτών (προσφορά του φιλεύσπλαχνου τραπεζικού συστήματος). Σήμερα ασφυκτιά.
- Η Μάζα. Πάντα εκεί: μπόλικη, κτηνώδης μα και συμπαθητική. Οι πατεράδες μας, οι μάνες μας: Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι κι’ έξι το λαδόξινο. Μια θεσούλα εδώ, ένα μεροκαμματάκι εκεί, να βγάλουμε κι΄αυτό το μήνα κι΄έχει ο Θεός. Εργάτες και Αγρότες. Κλητήρες, εισπράκτορες, γκαρσόνια. Ανειδίκευτοι στο Πέραμα ή μπαρκάρισμα στα βαπόρια. Οικοδομές, συνεργεία, κομμωτήρια.
- Το Περιθώριο, εξ’ ορισμού επικίνδυνο, φυσικά δεν υπάρχει. Κι΄όμως επιμένει ότι υπάρχει: άστεγοι, πρεζόνια, πόρνες, φουσκωτοί. Ρομά, λαθρομετανάστες, φυγάδες, φυλακισμένοι. Αλλά και φαντάρια δίχως μία, άνεργοι μη καταγεγραμμένοι, παππούδες και γιαγιάδες χωρίς σύνταξη, ΑΜΕΑ χωρίς επίδομα, μισότρελοι θαμμένοι σε ιδρύματα. Όπως επίσης και: αναρχικοί σε καταλήψεις ή κοινόβια, αναχωρητές σε κελιά και σπηλιές.
Αυτή είναι η Ελλάδα, αυτοί είμαστε εμείς. Ο καθένας στη τάξη του.
Αν και μικρομεσαίος, νοιώθω αυτή τη δύσκολη εποχή της κρίσης, ιδιαίτερα τυχερός: Βρίσκομαι ένα σκαλί πάνω απ΄τους δικούς μου και κυρίως δύο σκαλιά απόσταση από το Περιθώριο, Παρόλα αυτά νοιώθω ντροπή για όλα που συμβαίνουν και δεν μου αρκούν οι αναλύσεις. Έχουμε υποχρέωση να προτείνουμε λύσεις που νάναι συγκεκριμένες, ρεαλιστικές και ριζοσπαστικές. Από την επόμενη ανάρτηση.
Όσο στη κοινωνία επικρατεί ως κυρίαρχο πρότυπο ζωής το διαρκές κυνήγι πλούτου και εξουσίας, όσο η αδιάκοπη συσσώρευση εμπορευμάτων και αξιωμάτων είναι αυτοσκοπός, τόσο είναι πρακτικά αδύνατη οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή. Το αδιέξοδο του κυρίαρχου προτύπου έγκειται στο γεγονός ότι -σε συνδυασμό με το φαινόμενο του υπερπληθυσμού- δεν επαρκούν οι φυσικοί πόροι ώστε να το καθιστούν πραγματοποιήσιμο για όλους. Άρα εκ των πραγμάτων γίνεται εφικτό παρά μόνο για ένα ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού, με το υπόλοιπο είτε να τα κουτσοβολεύει είτε να λιμοκτονεί.
Αυτό το πρότυπο καθορίζει τη καθημερινότητά μας ή καλύτερα τον τρόπο ζωής των 3 + 1 τάξεων που διαχρονικά υπάρχουν σε όλα τα κοινωνικά συστήματα, παρά τις όποιες –επιφανειακές- διαφορές τους:
Η Ελίτ, οι Μικρο-Μεσαίοι, η Μάζα και οι Περιθωριακοί. Στα δικά μας :
- Στη σύγχρονη Ελλάδα, με την κλασσική Αστική Τάξη να μειοψηφεί, η Ελίτ αποτελείται κυρίως από τα παρασιτικά στρώματα (νεόπλουτοι μεσάζοντες, κομπιναδόροι, πολιτικάντηδες, μιζαδόροι ). Αντρώθηκαν τη δεκαετία του ’80: κρατικά προγράμματα, λαθρεμπόριο, προστασία, μίζες. Τη τελευταία δεκαετία πιο σοφιστικέ: περίεργα ΜΜΕ, απάτες στο Χρηματιστήριο, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, εκβιασμοί.
- Η Μικρομεσαία Τάξη γιγαντώθηκε μεταπολιτευτικά χάρις στο ροκάνισμα των επιδοτήσεων της ΕΟΚ, τις αθρόες προσλήψεις στο Δημόσιο και την εξάντληση των αποθεματικών των Ταμείων. Γέμισε η χώρα δημόσιους υπαλλήλους, βιοτεχνίες της συμφοράς, εμπόρους κάθε είδους. Το πάρτυ συνεχίστηκε μέχρι τις αρχές του 2000. Απλώς, τα βιντεάδικα έγιναν καταστήματα κινητής και τα τυροπιτάδικα Γρηγόρηδες. Ας είν΄καλά τα «δανεικά κι’ αγύριστα» των πιστωτικών καρτών (προσφορά του φιλεύσπλαχνου τραπεζικού συστήματος). Σήμερα ασφυκτιά.
- Η Μάζα. Πάντα εκεί: μπόλικη, κτηνώδης μα και συμπαθητική. Οι πατεράδες μας, οι μάνες μας: Τρεις το λάδι, τρεις το ξύδι κι’ έξι το λαδόξινο. Μια θεσούλα εδώ, ένα μεροκαμματάκι εκεί, να βγάλουμε κι΄αυτό το μήνα κι΄έχει ο Θεός. Εργάτες και Αγρότες. Κλητήρες, εισπράκτορες, γκαρσόνια. Ανειδίκευτοι στο Πέραμα ή μπαρκάρισμα στα βαπόρια. Οικοδομές, συνεργεία, κομμωτήρια.
- Το Περιθώριο, εξ’ ορισμού επικίνδυνο, φυσικά δεν υπάρχει. Κι΄όμως επιμένει ότι υπάρχει: άστεγοι, πρεζόνια, πόρνες, φουσκωτοί. Ρομά, λαθρομετανάστες, φυγάδες, φυλακισμένοι. Αλλά και φαντάρια δίχως μία, άνεργοι μη καταγεγραμμένοι, παππούδες και γιαγιάδες χωρίς σύνταξη, ΑΜΕΑ χωρίς επίδομα, μισότρελοι θαμμένοι σε ιδρύματα. Όπως επίσης και: αναρχικοί σε καταλήψεις ή κοινόβια, αναχωρητές σε κελιά και σπηλιές.
Αυτή είναι η Ελλάδα, αυτοί είμαστε εμείς. Ο καθένας στη τάξη του.
Αν και μικρομεσαίος, νοιώθω αυτή τη δύσκολη εποχή της κρίσης, ιδιαίτερα τυχερός: Βρίσκομαι ένα σκαλί πάνω απ΄τους δικούς μου και κυρίως δύο σκαλιά απόσταση από το Περιθώριο, Παρόλα αυτά νοιώθω ντροπή για όλα που συμβαίνουν και δεν μου αρκούν οι αναλύσεις. Έχουμε υποχρέωση να προτείνουμε λύσεις που νάναι συγκεκριμένες, ρεαλιστικές και ριζοσπαστικές. Από την επόμενη ανάρτηση.
2 σχόλια:
Υπόσχεστε λύσεις??? Περιμένουμε!
Δεν υπόσχομαι λύσεις. Προτάσεις είναι το πιό σωστό, που όμως ήδη υπάρχουν εδώ και εκεί και που αν τις συγκεντρώσουμε ίσως προβάλει πιό καθαρά μια εναλλακτική εικόνα.
Δημοσίευση σχολίου