Μη-τυχαία αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο Ηγεμών» του Νικολό Μακιαβέλι
Οι περισσότεροι άνθρωποι συνηθίζουν να μιμούνται τις πράξεις των επιτυχημένων και να επιδιώκουν να τους μοιάσουν. Εννοείται ότι οι πράξεις τους πολύ λίγο μοιάζουν με εκείνες των προτύπων τους, για τον απλούστατο λόγο ότι η ικανότητά τους δεν έχει καμιά σχέση με την ικανότητα εκείνων.
Μπορεί κάποιος να γίνει Ηγέτης, επειδή του χαρίστηκε η εξουσία του από την εύνοια κάποιων ισχυρών. Όταν ο Ηγέτης καταλάβει την εξουσία, όχι επειδή είναι εκ φύσεως άξιος να την κατακτήσει, ούτε επειδή τονευ νόησε η τύχη, αλλά από πονηριά συνοδευομένη από τύχη, τότε μιλάμε για Δημοκρατική Διακυβέρνηση.
Όποιος ανεβαίνει στην ηγεσία με τη Βοήθεια των ισχυρών, είναι πιο ευάλωτος από εκείνον που ανεβαίνει από την εύνοια του λαού, επειδή ο πρώτος έχει να δώσει λογαριασμό σε πολλούς που μάλιστα περνιούνται για ίσοι του, ενώ στο λαό δεν έχει στην πραγματικότητα την υποχρέωση να δώσει λογαριασμό κανείς Ηγέτης.
Όσοι Ηγέτες ανατράπηκαν το έπαθαν, είτε επειδή δεν είχαν τον κατάλληλο χαρακτήρα για να κυβερνήσουν, είτε επειδή ήταν άπειροι. Και στις δύο περιπτώσεις, συνήθως στηρίχθηκαν στους ισχυρούς και αγνόησαν τους πολλούς με αποτέλεσμα να γίνουν από τους τελευταίους μισητοί και περιφρονητέοι.
[ Το βιβλίο του Niccolò Machiavelli γράφτηκε στα 1513. Ο τίτλος του ήταν "II principe", δηλαδή «Ο πρίγκηπας», είχε τη μορφή επιστολής με οδηγίες για την οργάνωση της διοίκησης προς έναν επίδοξο ηγέτη, μόλις 21 ετών τοτε, τον Lorenzo Β' (1492-1519) των Μεδίκων, Λούκα του Ουρμπίνο. Τα αποσπάσματα πάρθηκαν από την ελληνική μετάφραση που μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου