Ενάντια στη Προτεσταντική ηθική που θεωρεί τη δουλειά περίπου ως υποχρεωτικό βάσανο και ως αρετή, ιδρύθηκε το 1993 από τον Tom Hodgkinson και τον φίλο του Gavin Pretor-Pinney, ο «Αργόσχολος», The Iddler: Μια ετήσια περιοδική έκδοση που εξυμνεί τη χαρά και την απόλαυση της ζωής με σήμα ( τι άλλο ;) ένα σαλιγκάρι.
Όπως προκλητικά σημειώνεται στη προμετωπίδα του ιστοχώρου, «Ας είμαστε τεμπέληδες στο καθετί, εκτός απ’ την αγάπη και το πιοτό. Εκτός από του να είμαστε τεμπέληδες». Προφανώς δεν υπερασπίζεται την συνήθη έννοια του τεμπέλη αλλά του φιλοσοφημένου ανθρώπου που αντιμετωπίζει τη «δουλειά» όχι ως «δουλεία» αλλά ως ευχάριστη απασχόληση…
Συνεχιστές μιας άλλης λογικής, όπως εκείνης του γαμπρού του Μαρξ, του Πωλ Λαφάργκ , που στο βιβλίο του «Το Δικαίωμα στην τεμπελιά» (1880) υποστήριζε ότι η δουλειά είναι μια παρεξηγημένη τρέλα που διακατέχει τις εργατικές τάξεις των καπιταλιστικών χωρών. Σήμερα επεκτείνεται σε όλους τους τομείς της ζωής σαν κίνημα ενάντια στην αγχωτική ζωή των μεγαλουπόλεων, με πιο γνωστό ίσως το Slow Food Moovement ( ως αντίδραση στα fast foods).
Τα θυμήθηκα όλα αυτά τώρα που είδα τη μικρή, να διαβάζει αγχωμένη κοιτώντας το ρολόι μπας και προλάβει και παίξει λιγάκι προτού τελειώσει η μέρα. Υπάρχει εναλλακτκό μοντέλλο; Η ομορφιά της «σχόλης», υποστηρίζει το Iddler, μπορεί και πρέπει να υπάρξει και στο «σχολείο». Εξ’ άλλου όπως πολύ σωστά παρατηρεί, και οι δύο λέξεις έχουν την ίδια αρχαιοελληνική ρίζα. Αποτέλεσμα αυτής της λογικής, η ίδρυση της Idler’s Academy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου