Γιατί συγκινούμαι βαθιά κάθε που το ακούω;
Ίσως γιατί είναι συγκλονιστική η δωρική λιτότητα που αποπνέει το πρώτο Πολεμικό Ανακοινωθέν αλλά και η φωνή του εκφωνητή στο Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών.
Αι ημέτεραι, αμύνονται του Πατρίου εδάφους, τότε... Γιατί σήμερα, το Πατρώον και Μητρώον έδαφος έχει προ πολλού παραχωρηθεί, γιατί αι ημέτεραι δυνάμεις αλληλοτσακώνονται σαν τα σκυλιά, γιατί θλιβερές μετριότητες δίχως όραμα, δίχως τσαγανό, δίχως πρακτικό πνεύμα, διαχειρίζονται τις τύχες μας...
Η μόνη ακτίδα φωτός που βλέπω είναι η πρόσκληση του Μίκη Θεοδωράκη για ένα κίνημα ανεξάρτητων πολιτών, προτάσσοντας την εθνική ενότητα κάτω από μια εμπνευσμένη ηγεσία: «ο ελληνικός λαός είναι ένας ιός που δεν εξοντώνεται με τίποτα. Σήμερα όμως είναι διαλυμένος. Αν δεν ενωθεί δεν γίνεται τίποτα. Δεν υπάρχει λαός που να πηγαίνει αυθόρμητα μπροστά, πρέπει να έχει όραμα και μία ηγεσία που να τον εμπνέει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου