Μιλώντας με τον Ηράκλειτο

Αγχώνομαι, σου λέω, Δάσκαλε … Δεν μου ‘φτανε της δουλειάς το τρέξιμο, έχω και τούτο.. Κι΄ ανάθεμα κι΄ αν ξέρω ποιο είναι το σωστό, και τι το λάθος κάνω

Η αντιξοότητα, προς όφελός μας είναι.

Τι μπέρδεμα! Νοιώθω περήφανος, μα ντρέπομαι συνάμα. Λέω τα κατάφερα και πριν το λόγο μου τελειώσω, κάτι γίνεται κι΄ όλα κατά διαόλου πάνε. Και τι΄ ναι τούτο δω; Κάτι καλό ή ψεύτικο ;

Ο θεός είναι μέρα, νύχτα, χειμώνας, καλοκαίρι, πόλεμος, ειρήνη, κορεσμός και πείνα. Αυτός μεταβάλλεται με τον τρόπο της φωτιάς: όποτε αναμιχθεί με θυμιάματα, ονομάζεται ανάλογα με τη μυρωδιά του καθενός

Δε βοηθάς, μ’ αυτά τα σκοτεινά που λέγεις. Πες μου ξεκάθαρα: ξανά τα ίδια κάνω; Είναι ο δρόμος μου σωστός ή γύρω-γύρω πάω;

Στα ίδια ποτάμια και μπαίνουμε και δεν μπαίνουμε, και είμαστε και δεν είμαστε. Δεν μπορούμε να μπούμε δυο φορές στο ίδιο ποτάμι, ούτε ν' αγγίξουμε δυο φορές μια ουσία θνητή, γιατί σκορπίζεται και πάλι μαζεύεται με την οξύτητα και την ταχύτητα της μεταβολής, (και μάλιστα όχι πάλι, ούτε αργότερα, αλλά ταυτόχρονα εμφανίζεται και χάνεται) και πλησιάζει κι απομακρύνεται.

Μα πέρασαν τόσες μέρες κι΄ ο κόσμος λίγος..

Κάθε πράγμα αυξάνει με τον τρόπο του, σύμφωνα μ' αυτό που του χρειάζεται.