Στο κυρίαρχο καταναλωτικό πρότυπο ζωής αντιπαρατίθενται -έστω δειλά και σκόρπια- άλλοι εναλλακτικοί τρόποι ζωής. Κάποιοι από αυτούς έχουν επισημανθεί εδώ και χιλιάδες χρόνια, μόνο που μάλλον δεν είναι για τα δικά μας κυβικά.. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα ζωής των Κυνικών, που πρότειναν την λύση της απλής και λιτής διαβιώσεως, της λεγόμενης «εντίμου πενίας». ΄Θεωρώ όμως ότι οι εναλλακτικές λύσεις εκτός από ριζοσπαστικές πρέπει να είναι και ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες για ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού αφού μόνο έτσι είναι δυνατή η άμεση εφαρμογή τους και άρα η άμεση αλλαγή σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Δεν υπερβαίνουν το υπάρχον κοινωνικό σύστημα αμφισβητούν όμως έμπρακτα σημαντικές σταθερές του.
- Η πρώτη, η βασική παράμετρος θεωρείται η επιδίωξη μιας προσωπικής, όσο το δυνατόν μεγαλύτερης–σχετικής- αυτάρκειας, μέσω του αυτό-περιορισμού των αναγκών και της αυτό-εξυπηρέτησης. Αυτό σε αντίθεση με τον κυρίαρχο τρόπο ζωής που μας ωθεί να μην είμαστε άξιοι να αυτό-εξυπηρετηθούμε αλλά να αναγκαζόμαστε να προμηθευόμαστε τα πάντα από τρίτους.
- Η δεύτερη μα εξίσου σημαντική παράμετρος, είναι μέσα από τη δουλειά και τη προσωπική μας ζωή να γινόμαστε έμπρακτο παράδειγμα αλληλεγγύης και εναλλακτικότητας που οραματιζόμαστε και απαιτούμε από τη Πολιτεία. Ας αναρωτηθούμε πχ πόσο καλύτερη θα ήταν η κοινωνία μας, αν ο καθένας μας μέσα από τη δουλειά του προσέφερε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες και αγαθά.
Ας εστιάσουμε τώρα, σε κάποιες εναλλακτικές προτάσεις που ταιριάζουν στο τρόπο ζωής του αστικού πληθυσμού:
Μετά κάποιες πρώτες –και αναπόφευκτες- θητείες ως υπάλληλοι, προσπαθούμε να αναλάβουμε θέσεις ευθύνης που θα μας επιτρέψουν εκτός των άλλων να εφαρμόσουμε στη πράξη εναλλακτικές δράσεις και προτάσεις που συνδυάζουν ποιότητα και καινοτομία και βοηθούν την επιχείρηση να είναι ανταγωνιστική. Αυτό δεν θα είναι παρά το πρώτο βήμα για να προχωρήσουμε -όταν νοιώσουμε έτοιμοι- για να δοκιμάσουμε τις δικές μας δυνάμεις δημιουργώντας τη δική μας μικρή επιχείρηση.
Προσπαθούμε να απεξαρτηθούμε -έστω και εν μέρει-, από κάποιες επίπλαστες «ανάγκες» και συνήθειες (τσιγάρα, αναψυκτικά, βιντεοπαιγνίδια και χιλιάδες γκάτζετς και σκατολοίδια που μας ενισχύουν το ίματζ εις βάρος της τσέπης, του χρόνου και της υγείας μας). Υιοθετούμε ένα πίο φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο ζωής αλλάζοντας καθημερινές συνήθειες (βλ. σχετικό Οδηγό της Greenpeace)
Σταδιακά αρχίζουμε να μαθαίνουμε να κάνουμε κάποια απλά πράγματα που μας ταιριάζουν : τα μαστορέματα κάθε είδους, αποκτάνε άλλη αξία όταν τα αντιμετωπίζουμε όχι σαν δουλειές αλλά σαν φυσιολογική απασχόληση
Μείωση της διασκέδασης «κατά παραγγελία και πληρωμή» και αντικατάστασή της από την αυθόρμητη και την ομαδική (σπιτικό φαγητό, πάρτυ-ρεφενέ κλπ). Δες τι προτείνει ο Κούλογλου στο TVXS
Μέσα από την ενεργή συμμετοχή σε ΜΚΟ, προσφέρουμε εθελοντικά κοινωνικές υπηρεσίες εκεί όπου όπου συμπολίτες μας το χρειάζονται και το κράτος είναι ανίκανο να ανταποκριθεί.
Βοηθάμε, συμμετέχουμε, μοιραζόμαστε: Ξαναθυμόμαστε τη παιδική και άδολη μορφή φιλίας όπως και την έγνοια για τον γείτονα και τη γειτονιά.
Ψάχνουμε πηγές για πραγματικές ευκαιρίες και φτηνές αγορές, σε στοκατζίδικα και εκτπώσεις.
Ψάχνουμε για εντελώς δωρεάν προσφορές ειδών ή υπηρεσιών στο Διαδίκτυο , στις μικρές αγγελίες, στις εκδηλώσεις διαφόρων Φορέων κλπ. Τα free press είναι χαρακτηριστικό φρούτο της εποχής της ανέχειας, μα κάποια από αυτά όπως η LIFO είναι και εξαιρετικής ποιότητας.
Ξανα-ανακαλύπτουμε τις αρχές της ανταλλακτικής οικονομίας: Στη τηλεόραση πρόσφατα είδαμε περιπτώσεις ανταλλαγής ρούχων, αλλά και αγγελίας για ανταλλαγή μίας συσκευής τηλεόρασης με …βάψιμο σαλονιού!
Σε επόμενη ανάρτηση, θα δούμε κάποιες εναλλακτικές λύσεις που ταιριάζουν στο τρόπο ζωής της επαρχίας
4 σχόλια:
Κυριακή, 28 Δεκέμβριος 2008
Η διχασμένη κοινωνία, ο πολιτικός καθοδηγητής μας, οι νέοι, η επανάσταση, της επανάστασης, την επανάσταση, ω επανάσταση!
Σόλων δεν είναι ο Καραμανλής, συνειρμικά ίσως κολλάει με το Σόλωνα από κείνο το τετράστιχο που ακούγεται στις αυλές των γυμνασίων, στο διάλλειμα μετά το μάθημα της Ιστορίας. «Σόλων! Σόλων! …». Οπότε η «σεισάχθεια» όνειρο θερινής νυκτός του δανειολήπτη, που πήγε διακοπές μ’ εορτοδάνειο, είναι, και τίποτα παραπάνω.
Η «πραγματική οικονομία»,-τί έκφραση κι αυτή- χάθηκε στον αέρα όλων των εορτοδανείων , θαλασσοδανείων, τοκογλυφοδανείων που φούσκωσαν το αερόστατό της για ν ανεβάσουν τα νούμερα, τις προσδοκίες, τα φούμαρα και τις μετοχές.
Η κλωστή, το νήμα που συγκρατούσε το μπαλονάκι, δεν ήταν από καλό υλικό, Η κλωστοϋφαντουργία που το παρήγαγε κήρυξε πτώχευση.
Τ’ όνειρο (made in U.S.A.) αποκτά τώρα εφιαλτική πλοκή. Παρ’ όλα αυτά οι βολεμένοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως οι καθεύδοντες δεν θα ξυπνήσουν και σπεύδουν να εξασφαλίσουν τ’αφεντικά τους προσφέροντας σε χρήμα ζεστό και πραγματικό, όλον, ναι Σόλων! Όλον τον αέρα που προσδοκούσαν να εισπράξουν οι μακάριοι –και πτωχοί τω πνεύματι- Κροίσοι.
Όμως «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Η Μαρία Αντουανέτα θεωρούσε πιο ηθικό το παντεσπάνι, κι ο Νικόλαος Ρωμανώφ ούτε που το φανταζότανε, όπως κι ο μακάριος Κροίσος.
Πάνω από 100.000 πτυχιούχοι βρίσκονται στις λίστες της ανεργίας,
Από δημοσκοπικό εύρημα της προηγούμενης εβδομάδας προκύπτει πως η κοινωνία είναι διχασμένη στην ερώτηση «εσείς επιθυμείτε να αντέξει η κυβέρνηση και να εξαντλήσει την τετραετία ή να πέσει», το 46,1% του δείγματος απαντά ότι «επιθυμεί να πέσει» και το περίπου ισόποσο 45,9% ότι επιθυμεί να «αντέξει και να εξαντλήσει την τετραετία».
Σε κείμενό του στο «Βήμα» της 21ης 12ου ο πολιτικός μας καθοδηγητής Pretendέρης αναρωτιέται
«Πόσο μακριά όμως μπορεί να βαδίσει μια [έτσι] διχασμένη κοινωνία; Και πώς μπορεί να διαχειριστεί τον διχασμό της, την ίδια στιγμή που τα επίπεδα της βίας εκτινάσσονται ανεμπόδιστα; Διότι εμένα δεν με προβληματίζει αν έχουμε ή δεν έχουμε 'κοινωνική εξέγερση των νέων'. Με προβληματίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα ήθελαν να έχουμε. Και που κάνουν ό,τι μπορούν για να την υποκινήσουν. Που δεν αντιπαλεύουν μια πολιτική, αλλά καταλύουν την κοινωνική συνοχή. Με αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, ποια είναι τα όρια της ανοχής και της συνύπαρξης; Πώς μπορούμε να βαδίζουμε μαζί, όταν μας χωρίζουν τα στοιχειώδη; Θέτω το ερώτημα με αγωνία. Χωρίς να διαθέτω απάντηση. Ή ίσως επειδή με τρομάζει η απάντηση που αυτονόητα προκύπτει».
Kι εμένα με προβληματίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι, σαν τον Pretendέρη που μάλιστα, σύμφωνα με το «εύρημα» όσο αναξιόπιστο και καθοδηγούμενο να μου φαίνεται, επιθυμούν να εξαντλήσει η κυβέρνηση την τετραετία, λες κι όλα πάνε καλά κι όποιος έχει διαφορετική άποψη, είναι εκτός ορίων ανοχής και συνύπαρξης.
Δε με προβληματίζει όμως καθόλου το γιατί οι νέοι ανάμεσα στα όσα κατήγγειλαν φωνάζοντας συνθήματα στους δρόμους , τα ‘βαλαν με την οξύμωρη «ανατροπή» του pretendέρη.
«H ανατροπή δεν είναι εκπομπή…»
Είναι άκρατη συκοφαντία και σκόπιμη διαστρέβλωση, είναι η κουκούλα , ή μάλλον η μάσκα του χούλιγκαν που μεταμφιέστηκε σε δημοσιογράφο.
Αναρτήθηκε από radiogeorge στις 4:54 πμ 0 σχόλια
Οργισμένε συνομήλικε, συμπαθέστατε συμπολίτη της Μπλογκόσφαιρας. Νάσαι καλά που προσθέτεις το blog μου στα ιστολόγια που παρακολουθείς. Ευχαριστώ για το σχόλιό σου αν και θα προτιμούσα να είναι αυτόνομο και όχι copy-paste της ανάρτησης στο blog σου..Διάλογο χρειαζόμαστε όχι μονόλογους που αδιαφορούν ο ένας για τον άλλον.
Νάσαι καλά για τη προσπάθεια και τις προτάσεις. Πιστεύω αξίζουν περισσότερης προσοχής από όλους. Καλή χρονιά!
Δημοσίευση σχολίου